دوز رسیده به اسکروتوم در رادیوتراپی کارسینوم رکتوم با "آشکارساز ترمولومینسانس" و مقایسه با دوز محاسبه شده با نرم افزار نقشه کشی سه بعدی

زمینه و هدف: کارسینوم رکتوم یک بدخیمی شایع در دنیا است. رادیوتراپی لگن نقش مهمی در درمان سرطان رکتوم دارد اما منجر به آزواسپرمی می شود. هدف این مطالعه، تعیین دوز رسیده به بیضه ها با استفاده از روش دزیمتری ترمولومینسانس (thermoluminescence detector, tld) و مقایسه آن با دوز نقطه ای محاسبه شده توسط نرم افزار نقشه کشی سه بعدی در رادیوتراپی سرطان رکتوم بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، ما دوز بیضه ها را با استفاده از روش دزیمتری tld اندازه گیری کردیم. tldها در شش نقطه مشخص روی اسکروتوم، طی دو جلسه از دوره درمان قرار داده می شدند. بیماران 4/50-50 گری به لگن در وضعیت خوابیده به پشت، با فراکشن های استاندارد دریافت کردند. میانگین دوز اندازه گیری شده با tld با میانگین دوز نقطه ای محاسبه شده توسط نرم افزار سه بعدی مقایسه شد. یافته ها: در 33 بیمار با میانگین سنی 56 سال، متوسط دوز اندازه گیری شده بیضه به وسیله tld، 77/3 گری، مساوی با 51/7% دوز کلی بود. میانگین دوز نقطه ای محاسبه شده به وسیله نرم افزار سه بعدی، 11/4 گری، مساوی با 1/8% دوز کلی بود. در آنالیز آماری ارتباط قابل توجهی بین لبه تحتانی فیلدها با میانگین دوز رسیده به بیضه دیده شد (04/0p=). هم چنین ارتباط بین دوز اندازه گیری شده با tld و مقادیر اندکس توده بدن (bmi) نیز قابل توجه بود (049/0p=). نتیجه گیری: در این مطالعه، متوسط دوز رسیده به بیضه 77/3 گری بود. هم چنین متوسط دوز نقطه ای محاسبه شده به وسیله نرم افزار نقشه کشی سه بعدی با دوز tld مشابه بود (11/4 گری). براساس یافته های مذکور توجه دقیق به دوز دریافتی بیضه ها در طی رادیوتراپی رکتوم برای بیمارانی که تمایل به حفظ زایایی خود دارند ضروری به نظر می رسد.